Thiocolchiside nedenli olabilecek, kalıcı sakatlık bırakabilecek alt ekstremite deformitesi

Amaç

20 yaşında eşi ile akrabalığı olmayan gebe, 3680 gramlık ilk erkek bebeğini vaginal yol ile doğurdu. Yenidoğan değerlendirmesinde sağ ayak parmaklarında ve topuk kemiklerinde deformite ve tibia ve fibula kemiklerindeki deformasyon ve fibulada kısalık belirlendi. Gebenin son adet tarihine göre 5. postkonsepsiyonel 3. haftada ateşinin 40.5’a kadar yükseldiği, viral infeksiyon düşünülerek antipiretik ve kolçisin benzeri etki eden antiviral ilaçı (thiocolchiside) yaklaşık 7 gün aldığı, yüksek ateşinin 10 günlük süre içinde tekrarlayarak devam ettiği bilgisi antenatal takip ve dosya bilgilerinde mevcuttu. Toksoplazma, rubella, hepatit tarama testleri negatif, ultrasonografik değerlendirmesi normal idi. Yenidoğanda alt ekstremite anomalisi dışında muayenelerinde ek anomali saptanmadı. Aile yenidoğandaki problem için açıklama isteyerek hastaneye yazılı başvuruda bulundu. Etyolojiye yönelik değerlendirme sununun amacıdır.

Yöntem

Thiocolchiside (Muscoril, Myoril, Neoflax): N-[(7S)-3-(b-D-Glukopiranosiloksi)-1,2-dimetoksi-10-(metilsülfanil)-9-oksoo-5,6,7,9-tetrahidrobenzo[a]heptalen-7-yl]asetamid ile ilgili kısa literatür değerlendirmesi verilmektedir Hem kompetetif GABAA reseptor antagonisti, hem de glisin reseptor antagonisti olarak işlevi dışında daha az oranda nikotinik asetilkolin receptorlerine etkiyen anti-inflamatuvar ve analjezik etkileri olan kas gevşeticidir. Güçlü konvülziyon yaratıcı etkisi nedeni ile konvülziyon yatkınlığı olan bireylerde kullanılmaması gerektiği nildirilmektedir. İlacın pazarlama sonrası farmakovigilans izlemlerinde, vücutta M2 ya da SL59.0955 olarak adlandırılan bir metabolite dönüşerek bölünmekte olan hücrelere, zarar verebileceği; düşükler, teratojenite, neoplastik değişimler ve erkek infertilitesi ile ilişkilendirilebileceğine dair sinyaller mevcuttur

Bulgular

Yenidoğanın atipik tibia, fibula ve ayak deformitesi gösterilmektedir.

Sonuç

Tüm canlı doğumların %3–6’sında fetal malformasyon görülebilmektedir. Hipertermia ve viral infeksiyonların teratojenite yaratabileceği bilinmektedir; bunun dışında da özelikle ilk trimester ve bunun içinde de özellikle 2–8. haftalar arasındaki konsepsiyon sonrası dönem, “embryogenez” olarak tanımlanan kritik bir zaman aralığıdır; gebelikte özellikle organ gelişiminin olduğu bu dönem malformasyon oluşumu açısından fetusun en duyarlı olduğu zaman aralığına karşılık gelmektedir. Üreme çağındaki kadına reçete verilmesi sırasında gebe olup olmadığı sorgulanmalıdır; gebelik olasılığında da gebelik testi ile gebe olmadığının teyidi önem kazanmaktadır. Gebede mutlaka kullanılması gerekiyor ise gebelikte güvenli olduğu bildirilen farmasötik ajanlar kullanılmalıdır. 

Anahtar Kelimeler