Hayatı tehdit edici, ciddi ilerleyici obstrüktif üropatilerde doğum öncesi geçici drenajlar faydalı mı?

Künye

Hayatı tehdit edici, ciddi ilerleyici obstrüktif üropatilerde doğum öncesi geçici drenajlar faydalı mı?. Perinatoloji Dergisi 2005;13(2):s352-352

Yazar Bilgileri

A Önen,

M Yayla

Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Cerrahisi ve Kadın Hastalıkları-Doğum Anabilim Dalları- Diyarbakır TR

Yazışma Adresi

A Önen, Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi, Çocuk Cerrahisi ve Kadın Hastalıkları-Doğum Anabilim Dalları- Diyarbakır TR,

Yayın Geçmişi

Çıkar Çakışması

Çıkar çakışması bulunmadığı belirtilmiştir.

Amaç
Ciddi ilerleyici obstrüktif üropati saptanan fetuslarda doğum öncesi girişimlerin yerini, muhtemel risk ve faydalarını belirlemek.

Yöntem

Ocak 2001 ile Aralık 2003 arasında, ciddi ilerleyici obstrüktif üropati saptanan 31 fetus ileriye dönük olarak değerlendirildi. Bu olguların 13'üne doğum öncesi dönemde geçici drenaj uygulanırken, girişim yapılmayan 18 olgu da kontrol grubu olarak değerlendirildi. Doğum öncesi bilateral ciddi hidronefroz (renal pelvis ön-arka çapı >40mm) ve/veya megasist saptanıp seri USG'lerde ilerleyici patern gösteren ve kist halini alan böbreklere geçici üriner drenaj uygulandı.

Bulgular

Olguların 30'u erkek, 1'i kız idi. Bunların 19'unda infravezikal obstrüksiyon, 12'sinde ise bilateral ciddi ilerleyici üreteropelvik bileşke darlığı (renal pelvis ön-arka çapı ortalama 53 mm) mevcuttu. Olguların sadece 7'sinde oligohidroamnios tespit edildi. Girişim grubundaki tüm olgulara önce pelviamniotik veya aralıklı vezikoamniotik iğne drenajı uygulandı; 4 olguya geçici şant kateteri takıldı. Hiçbir olguda doğum öncesi girişimlere bağlı komplikasyon gelişmedi. Yaklaşık 2 yıllık takip sonrasında, kontrol grubunda yaşayan 2/11 olguda ve girişim grubunda yaşayan 3/11 olguda ciddi böbrek hasarı gelişti.

Sonuçlar

Bilateral ciddi ilerleyici hidronefroz ve/veya megasistli fetuslarda, seri USG'lerle yakın takip ile tam obstrüksiyon gelişen ve dolayısıyla geçici drenajlardan fayda görebilecek fetuslar tespit edilebilir. Oligohidroamnios, bilateral ciddi renal hasarın bir geç komplikasyonu olabileceğinden doğum öncesi girişim için mutlak bir kriter olarak kullanılırsa etkin tedavide gecikmeye neden olabilir. Çalışmamızda, girişim grubunda prognozun kontrol grubuna benzer olmasının nedeni muhtemelen girişimlerin gebeliğin geç dönemlerinde yani ciddi hasar geliştikten sonra uygulanmış olması olabilir. Doğum öncesinde, zamanında şant uygulaması bu olgularda kalıcı hasarı önleyip doğum sonrası tedavinin başarısını da arttırabilir. Ancak, doğum öncesi girişimler titiz ve iyi organize olmuş bir ekip çalışması gerektirir.